Nisam te tražio,
samo bih te gledao.
Smiješno si sjedila
u zemlji čudesa.
Zagonetke u kosi,
ni obrisa raspletu.

Nisi me tražila,
samo bi me gledala.
Smiješno sam sjedio
u mozaiku glasova.
Varljive tišine
k'o da nešto tajim.

Nije tajna sve što šuti,
a rasplet se vidi lako
kad uslijed jednog bala
očima prepustiš riječ.

Čestitka

Zameo nas vjetar, drugarice i drugovi,
u času kad su dani kraći, a pjesma blijedi;
Unatoč svemu, svjetlo gori i ne štedi se,
nemojmo ni mi i bit ćemo nadomak sreći.

Naučimo naizust sve poruke praznih boca
dok lovci tihoj publici pričaju priče;
Što se u loncu kuha, to se lako pojede,
čudesne gluposti za svježe klanu kopilad.

Naša je realnost pamet poljske gliste,
narodu znana k'o dobra, bitna, korisna;
Skrivamo se pod zemljom kad žega nasrne,
s kišom otpuzamo van, pa nas rijetko viđaju.

Veliki makijato i čaša vode, molim!

Tiraniju posvuda dišem,
stopljena je s nebom
da gluhim dušama ovlada,
ne prestaje.

U hodu druga nemam,
nijema pahulja doluta
i odluta nekim putevima
bez povratka.

Ja sam nečisti zrak,
svjestan uroka što teče
kao bujica što grabi
svoju sreću.

Ne odričem se slova
niti bilo čega napisanog,
život je dalek, znam,
smrt tako blizu.

CRNI BISERI

Ponekad te imam,
pogledavam i pratim,
kroz prozirno trnje snivam
da te opustjelom srcu vratim...

Na dlanu te držim,
samo nadvio se strah
da te u njemu ne ugušim,
da ti zauvijek ne oduzmem dah...

Zato čuvaj mi stihove ove
da ih vrijeme ne pregazi,
čuvaj mi riječi ove
da ih zloba ne preobrazi...

Crne bisere otkrij za mene...
jednim osmjehom prekriven tren
i prestat ću slijediti sjene...

De verba italica...

E' da tempo che non scrivo in italiano, forse perche' conoscendone i mostri sacri ho sempre avuto quel timore reverenziale che in altri contesti letterari non ha mai fatto capolino. Quest'italiano, che per vicissitudini private fortunatamente padroneggio con buoni risultati, e' tornato in queste ore ad impossessarsi di qualche modesto verso che lascio giudicare a voi, invisibili lettori.


L'abbraccio è corsaro,
a vele spiegate. Rotta ignota
non plagiata da correnti.
Sorella o fratello,
per sempre ermafrodita.

L'abbraccio è sangue
d'un aneurisma benigno
per lo più vagante.
Un respiro sconosciuto,
indecifrabile ossigeno.

L'abbraccio è tornare
all'importanza del tempo
quando duravano le parole.
Perchè oltre le parole
non c'è nulla che viva.

Le miglia non contano.
L'illusione è invincibile.

Línia 1

T'espanten els anys,
homenet abrigat
que vagues pel matí
buscant dreceres fidels;
t'espanten els espais oberts
i et fan fàstic.

Te'ls dibuixaré tots,
sobre el mirall, així,
ara i aquí mateix
perquè t'hi reconeguis
sense enganys i trampes
tou, rosa i plàstic.

El seient que t'acull
no és més que un silenci malaltís, moribund.

No te'n vagis, ninot groguenc.
No deixis de veure-hi, home.